سخن هفته (5)

اپریپیدیز(نمایش نامه نویس یونانی ) : وقتی یک انسان خوب آسیب می بیند ، همه ی انسان های خوب باید با اون زجر بکشند .

داستان دایناسور

بعد از مشکلات فراوان چند ساله ی کشور آمریکا ، که سخت باعث بروز مشکلات فراوانی در این کشور شده بود ، سران و سیاست مداران این کشور تصمیم گرفتند . چاره ای بیاندیشند .آن ها در این راستا از تمام ثروت مندان و سرمایه داران بزرگ آمریکایی دعوت کردند تا ایشان در کلاسی توجیهی شرکت کنند ، تا شاید باعث تغییر نگرش آن ها نسبت به نوع زندگی شوند .

مسئولین برگزاری این کلاس توجیهی  در بدو ورود سرمایه داران به کلاس، نشان ها ی کوچکی که عکس دایناسور  روی آن حک شده بود . به سینه ی آ نها چسباندند و به آنها گفتند ، تنها کسانی که این نشان را روی سینه ی خود دارند ، می توانند در کلاس های پیش بینی شده شرکت کنند .

بعد از گذشت 3 روز و پایان یافتن این کلاس ها ، مسئولین برگزاری ، مصاحبه ای با شرکت کنندگان این همایش تدارک دیدند و نظر آن ها را در مورد این کلاس ها خواستار شدند .

همگی آن ها از مطالب ارائه شده در این کلاس بسیار راضی و خشنود بودند و اعتراف کردند که خروجی بدست آمده از این کلاس های برایشان بسیار مفید واقع شده است . بعد از مصاحبه یک به یک شرکت کنندگان ، نوبت به آخرین فرد مصاحبه شونده رسید .
او هم از مطالب ارائه شده در کلاس و خروجی آن بسیار تعریف و تمجید کرد ولی از  یک مسئله بسیار ناراحت بود  و عصبانی شده بود .او گفت : من که یکی از سرمایه داران بزرگ این مملکت هستم ،‌مالک 5 کارخانه بزرگ و دارای 10000 کارمند و کارگر ، چرا برای ورود به این کلاس ها باید از یک نشان کوچک بچگانه دایناسور استفاده کنم.
جواب مسئولین برگزاری بسیار جالب توجه بود .
آ نها در پاسخ به این سوال گفتند : اصلا دلیل اصلی برگزاری این کلاس ، همین نشان کوچک بچگانه دایناسور است .
دایناسور ها  در 3000 سال پیش به علت این که نتوانستند خود را با محیط پیرامون خود سازگار کنند ،منقرض شدند ، آ نها نتوانستند در خود تغییر ایجاد کنند و به زندگی طبیعی خود ادامه دهند .
ما هم اگر همین گونه عمل کنیم و تغییر نکنیم ، به سرنوشت دایناسور ها دچار می شویم .
پس ما مجبوریم که تغییر کنیم ...

سخن هفته (4)

الوین تافلر( دانشمند ) : بی سوادان قرن 21 کسانی نیستند که نمی توانند بخوانند و بنویسند ، بلکه کسانی هستند که نمی توانند آموخته های کهنه را دور بزیرند ،و دوباره بیاموزند .

ما انسان های مهمی نیستیم !!!!

ما برای مردم ، انسان های مهمی نیستیم ، واقعا چرا ما برای مردم مملکتمان مهم نیستیم ،  ، چرا هیچ یک از مردم ما  در طول زندگی خودشان ، هیچ نیازی را در خود احساس نمی کنند که به  یک کارشناس تربیت بدنی مراجعه کنند ، با او مشورت کنند و برای بهتر زیستن خود برنامه ای را از وی طلب کنند . واقعا چرا ؟؟؟

پس هدف ما دانشجویان تربیت بدنی ، اساتید و مسولین ورزش چیست ؟؟؟ ما برای چه درس می خوانیم ؟؟؟ 10000 هزار پایان نامه موجود در بهترین دانشگاه هاو همچنین هزاران مقاله  با موضوعات مختلف چه دردی از ورزش ما را دوا کردند ؟؟؟ چه چیزی به اطلاعات مردم ما اضافه کردند ؟؟؟ این چند هزار فارغ التحصیل رشته تربیت بدنی ، چند نفر را در زندگی تشویق به ورزش کردن ، کردند و برنامه ای منظم و صحیح(ورزش و تغذیه و ... )  را در زندگی آنها گنجاندند ؟؟؟

اینها سوالاتی بود که تا چند روز بعد از کلاس ، من را عذاب می دادند ، چون جوابی برای آن ها نبود .

در این کشور اگر نانوایی ها بسته شود و دیگر نانی سر سفره مردم نباشد، زندگی مردم به طور قطع مختل می شود و مردم دچار مشکل می شوند

در کشوری که اگر خیاطی نباشد که دیگر لباسی بدوزد ، باز هم مردم با مشکلی جدی برای پوشش خود روبرو می شوند .

در کشوری که اگر پزشکی نباشد که مردم را درمان کند و برای آن ها نسخه بپیچد ، مرگ و میر زیاد می شود و زندگی  همه ی انسان ها به چالشی عجیب کشیده می شود .

در کشوری که اگر مهندس و بنایی نباشد که خانه ای را بسازد ، پس مردم برای سرپناه که حیاتی ترین  مسئله پیش ِ روی آن هاست چه کنند .

بی شک تمام موضاعات بالا درست است ، اما مگر ما دانشجویان و فارغ التحصیلان ورزش به این مسئله اعتقاد نداریم  که ورزش و تربیت بدنی جرء جدانشدنی زندگی مردم است ، مگر نمی گوییم که اگر ورزش نباشد ،مردم سلامتی خود را از دست می دهند ، مگر باور نداریم که رشته ای که در آن هستیم از تمام شغل های بالا مهمتر است زیرا که با جان و روح  و آینده مردم سروکار دارد، حتی ار پزشکان ، چون که کار ایشان درمان و کار ما پیشگیری است . پس چرا این مهم در جامعه ما به گونه ای دیگر است

هم اکنون در کشور ما اگر ما دانشجویان و اساتید رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، از فردا دیگر موجودیت نداشته باشیم ، به طور حتم این را از من بپذیرید که آب از آب تکان نمی خورد و مردم ما جای خالی هیچ کسی را احساس نمیکند .( باور کنید)

با این وضع موجود ، اولین و مهمترین وظیفه ای که ما دانشجویان و کارشناسان تربیت بدنی داریم ، این است که یرای مردم کشورمان مهم باشیم و مهم جلوه کنیم ، همه ی ما باید راهی را طی کنیم که مقصودی جز جدی گرفتن از طرف مردم و نشستن در زندگی روزمره ایشان  نباشد .

بیاییم مهمترینِ در جامعه  باشیم ...

سخن هفته (3)

هنری بیچر استو ( نویسنده کلبه عمو تم ) : اشکهایی که سر مزار کسی ریخته می شود ، به خاطر کارهای انجام نشده و حرف های نگفته است .