از حیثیت تا شیثیت!!!
چهارشنبه, ۱۸ آبان ۱۳۹۰، ۰۷:۵۵ ب.ظ
+18 ، این اولین عکس العمل رساته در مورد اتفاق بازی داماش و پرسپولیس بود .
آماجِ برخورد های کوبنده و احساسی تا چند روز بعد از بازی هم دست از سر عاملان این اتفاق برنمی داشت . مطبوعات به یک گونه و رسانه های تصویری و شنیداری به گونه ای دیگر باعث شاخ و برگ دادن به این موضوع وتهییج اوضاع شدند .می توان به جرات گفت که این رسانه ها نه برای دلسوزی و نه فقط انعکاس اخبار بلکه این موضوع، سوژه و آلت دستی شده بود برای تبلیغات منفی این رسانه ها ، به طوری که انگار هر رسانه ای که به صورت کوبنده تر با این موضوع برخورد کند ، خواستار بیشتری پیدا می کند.
انگاری همه ی این رسانه و همه ی افرادی که یکطرفه با این موضوع برخورد کردند در خوابی زمستانی به سر می برند و یا اصلا در این جامعه زندگی نمی کنند و یا شاید خود را به خواب زده اند .آن ها که دم از اخلاقِ ورزشی می زنند ، قبلا کجا بودند و چه کار می کردند !؟ آن ها که دم از ، از بین رفتن حیثیت در بین عموم می زنند ، خود برای جلوگیری و پیشگیری این موارد و اتفاقات ، چه اقداماتی کرده اند !؟
بعد از گذشت چند هفته از این اتفاق ، اوضاع 180 درجه عوض شد ، و برداشت و اظهار نظرها در باره این موضوع عادی شد و انگار که اتفاقی نیفتاده است .اصلا چرا باید همه چیز در مورد این اتفاق یا سیاه باشد و یا سفید ، چرا ما انسان ها در این جامعه یاد نداریم که با هر موضوعی حساب شده و منطقی نگاه کنیم .
در این بین بعضا افرادی بودند که از گود اظهار نظرها و برداشت ها دور بودند ولی به یک شکل دیگر ، یعنی با ترویج فیلم ها ، پیامک ها و شوخی ها ، هر یک به گونه ی خود در این بازار گرم ِ به وجود آمده شرکت کردند که به نطر من صد درصد زشت تر ار مسئله پیش آمده می باشد .
این را هیچگاه نباید فراموش کنیم که ورزش ما ، آیینه ی تمام نمای جامغه ماست . اگر در ورزش بی اخلاقی ، زشتی و پلیدی وجود دارد ، نباید جای دوری رفت ، چرا می خواهیم هر اتفاقی که در ورزش رخ می دهد به خودِ ورزش ارتباطش دهیم ، پس نقش تربیت خانوادگی ، محیط زندگی ، فرهنگ اجتماعی و باید ها و نباید های اجتماعی چه می شود .کسی که در جامعه هنجار شکن است ، در بین عموم حرمت شکنی می کند ، اخلاق را زیر پا می گذارد ، مطمئن باشید وقتی بنا به دلایلی پا به عرصه ورزش می گذارد ، همین مسائل را به گونه ای دیگر در ورزش ادامه خواهد داد .هیچگاه فراموش نکنید که ورزش در ذات خود پاک و منزه است از هر زشتی و پلیدی ، و این ما انسان ها هستیم که ورزش را فقط به این دلیل که پیروز مسابقه شویم و یا از این راه معروف شویم به این مسائل دچارش می کنیم .
اگر می خواهیم با شیث رضایی و نصرتی برخورد جدی کنیم ، ایرادی ندارد ، ولی آیا این برخورد ضمانتی خواهد شد که دیگر شاهد این گونه مسائل در ورزشمان نباشیم . آن هایی که سخت دنبال این مسئله هستند که این دو نفر به مجازاتی سخت محکوم کنند ، بهتر است نگاهی هم به صد پرونده ناتمام کمیته انظباطی فوتبال هم بیاندازند و یا آرشیو برنامه 90 را زیر رو کنند و یا به شکلی گسترده تر ، سری به روزنامه حوادث این جامغه بزنند و بعد ، حکم صادر کنند .
اینجانب به هیچ وجه نمی خواهم از این اتفاقی که در رسانه عمومی افتاده ، دفاع کنم ، ولی معتقدم ،برای صادر کردن حکمی و یا اظهار نظری در مورد مسئله ای ،باید منطقی رفتار کرد .
به جای نابود کردن این دو ورزشکار ، بیاییم به دنبال راه حلهایی باشیم که این قبیل اتفاقات نه فقط در ورزش کشورمان ، بلکه در جامعه اتفاق نیفتد.
در عصر امروز که همه چیز ، از شیر مرغ تا جان ادمیزاد ، به وسیله اینترنت و گوش های همراه در اختیار بچه ها و دانش آموزان است ، ودر عصریکه کودکان ما از کوچکترین سن ، از هر چیری که پیرامون آن ها می گذرد باخبرند ، پس به جای آموزش اصولی و تکیه به مسائل تربیتی ، نگران چیز دیگر مثل ، رفتار دو ورزشکار در رسانه عمومی و یا عدد +18 درج شده در کنار آن نباشیم .
آماجِ برخورد های کوبنده و احساسی تا چند روز بعد از بازی هم دست از سر عاملان این اتفاق برنمی داشت . مطبوعات به یک گونه و رسانه های تصویری و شنیداری به گونه ای دیگر باعث شاخ و برگ دادن به این موضوع وتهییج اوضاع شدند .می توان به جرات گفت که این رسانه ها نه برای دلسوزی و نه فقط انعکاس اخبار بلکه این موضوع، سوژه و آلت دستی شده بود برای تبلیغات منفی این رسانه ها ، به طوری که انگار هر رسانه ای که به صورت کوبنده تر با این موضوع برخورد کند ، خواستار بیشتری پیدا می کند.
انگاری همه ی این رسانه و همه ی افرادی که یکطرفه با این موضوع برخورد کردند در خوابی زمستانی به سر می برند و یا اصلا در این جامعه زندگی نمی کنند و یا شاید خود را به خواب زده اند .آن ها که دم از اخلاقِ ورزشی می زنند ، قبلا کجا بودند و چه کار می کردند !؟ آن ها که دم از ، از بین رفتن حیثیت در بین عموم می زنند ، خود برای جلوگیری و پیشگیری این موارد و اتفاقات ، چه اقداماتی کرده اند !؟
بعد از گذشت چند هفته از این اتفاق ، اوضاع 180 درجه عوض شد ، و برداشت و اظهار نظرها در باره این موضوع عادی شد و انگار که اتفاقی نیفتاده است .اصلا چرا باید همه چیز در مورد این اتفاق یا سیاه باشد و یا سفید ، چرا ما انسان ها در این جامعه یاد نداریم که با هر موضوعی حساب شده و منطقی نگاه کنیم .
در این بین بعضا افرادی بودند که از گود اظهار نظرها و برداشت ها دور بودند ولی به یک شکل دیگر ، یعنی با ترویج فیلم ها ، پیامک ها و شوخی ها ، هر یک به گونه ی خود در این بازار گرم ِ به وجود آمده شرکت کردند که به نطر من صد درصد زشت تر ار مسئله پیش آمده می باشد .
این را هیچگاه نباید فراموش کنیم که ورزش ما ، آیینه ی تمام نمای جامغه ماست . اگر در ورزش بی اخلاقی ، زشتی و پلیدی وجود دارد ، نباید جای دوری رفت ، چرا می خواهیم هر اتفاقی که در ورزش رخ می دهد به خودِ ورزش ارتباطش دهیم ، پس نقش تربیت خانوادگی ، محیط زندگی ، فرهنگ اجتماعی و باید ها و نباید های اجتماعی چه می شود .کسی که در جامعه هنجار شکن است ، در بین عموم حرمت شکنی می کند ، اخلاق را زیر پا می گذارد ، مطمئن باشید وقتی بنا به دلایلی پا به عرصه ورزش می گذارد ، همین مسائل را به گونه ای دیگر در ورزش ادامه خواهد داد .هیچگاه فراموش نکنید که ورزش در ذات خود پاک و منزه است از هر زشتی و پلیدی ، و این ما انسان ها هستیم که ورزش را فقط به این دلیل که پیروز مسابقه شویم و یا از این راه معروف شویم به این مسائل دچارش می کنیم .
اگر می خواهیم با شیث رضایی و نصرتی برخورد جدی کنیم ، ایرادی ندارد ، ولی آیا این برخورد ضمانتی خواهد شد که دیگر شاهد این گونه مسائل در ورزشمان نباشیم . آن هایی که سخت دنبال این مسئله هستند که این دو نفر به مجازاتی سخت محکوم کنند ، بهتر است نگاهی هم به صد پرونده ناتمام کمیته انظباطی فوتبال هم بیاندازند و یا آرشیو برنامه 90 را زیر رو کنند و یا به شکلی گسترده تر ، سری به روزنامه حوادث این جامغه بزنند و بعد ، حکم صادر کنند .
اینجانب به هیچ وجه نمی خواهم از این اتفاقی که در رسانه عمومی افتاده ، دفاع کنم ، ولی معتقدم ،برای صادر کردن حکمی و یا اظهار نظری در مورد مسئله ای ،باید منطقی رفتار کرد .
به جای نابود کردن این دو ورزشکار ، بیاییم به دنبال راه حلهایی باشیم که این قبیل اتفاقات نه فقط در ورزش کشورمان ، بلکه در جامعه اتفاق نیفتد.
در عصر امروز که همه چیز ، از شیر مرغ تا جان ادمیزاد ، به وسیله اینترنت و گوش های همراه در اختیار بچه ها و دانش آموزان است ، ودر عصریکه کودکان ما از کوچکترین سن ، از هر چیری که پیرامون آن ها می گذرد باخبرند ، پس به جای آموزش اصولی و تکیه به مسائل تربیتی ، نگران چیز دیگر مثل ، رفتار دو ورزشکار در رسانه عمومی و یا عدد +18 درج شده در کنار آن نباشیم .
